Игорь Муренко пьесипе лартнă «Ай, мăнтарăн ҫил-тăманĕ» – юратупа ҫемье ҫинчен каласа кăтартакан ăшă хайлав, ҫав тери чаплă музыкăпа тата шÿтсемпе туллискер.

Хĕлле Ҫĕпĕр таврашĕнче сивĕ те юрлă. Анчах ялти кил-йыш вучахĕн ырă ҫути юратуллă, детективлă, кулăшла самантсемпе ăшăтать. Ҫиллĕ-тăманлă ҫанталăкра та шÿтлеме юрать вĕт.

Туйăмсене тĕрĕслес килнĕрен пурнăҫпа сывпуллашнă пек тума та, ҫакăн хыҫҫăн пĕртăвансен шухăш-кăмăлне пĕлме те пулать.

Юрлă тăвăлтан, те киноартист, те ют тĕнче ҫынни килсе тухни камите хăйне уйрăм сĕм кĕртет.

Режиссерĕ – Чăваш Республикин тава тивĕҫлĕ артисчĕ Валерий Карпов

Художникĕ – Людмила Сидорова

Комедия «Ай, мăнтарăн çил-тăманĕ» (Шутки в глухомани) по пьесе Игоря Муренко – это безумно тёплая история о любви и о семье, наполненная замечательной музыкой и искрометным юмором.

Зимой в сибирской глубинке морозно и снежно. Но добрый свет семейного деревенского очага с любовными, детективными и шутливыми историями согреет и обнадёжит. Ведь шутки бывают и в глухомани.

Ради проверки чувств можно и инсценировку собственных похорон устроить, а потом и выяснить отношения с многочисленной родней.

Появление из снежной бури Постороннего, может киноартиста, а может и Пришельца придаёт народной комедии свой особый колорит.